Marlené: Ik ben compleet verliefd op bronzen beelden. En met name die beelden die iets meer vertellen, iets meer zijn dan alleen een treffende figuratie. In mijn eerste, kleine woonatelier heb ik ooit tijdens een lang leerproces mijzelf de technieken bijgebracht voor het vervaardigen van beelden in klei. Waarbij ik de uiterste grenzen opzocht voor wat met klei technisch mogelijk was. Om later over te stappen op boetseren in was. Voor de eerste grote opdracht voor een meer dan levensgroot beeld stapte ik over op het werken in gips. En dat bleef ik doen. Omdat je met gips zo nauwgezet kan werken. De aldus gevormde sculpturen worden vervolgens in kleine oplage in brons gegoten.

Mijn onderwerpen gaan altijd over het individu binnen de samenleving. De interactie tussen de alleenstaande mens en het grotere geheel. De onontkoombare innerlijke eenzaamheid. Verbeeld in enkelvoudige figuren. Veelal binnen een licht mythische setting. Aangestuurd vanuit mijn transseksualiteit probeer ik de innerlijke kern van de schouwer te raken. Om contact te leggen.

Ooit, in een ver verleden, zag ik mij gedwongen een beeldtaal samen te stellen waarin het onzegbare van mijn transseksualiteit toch gezegd, verduidelijkt diende worden.

Titel: Boulevard Marlène in retrospectief (onder voorbehoud)

Website: marlenesjerps.nl (werkt helaas niet goed voor apple)