Streetart Zandvoort

Tijdens de tentoonstelling in het Zandvoorts Museum tonen we STREET ART gerelateerde kunstwerken vanuit twee privé verzamelingen met o.a. “Blek le Rat”, de godfather van de graffiti kunst uit Parijs, maar ook kunst van Rob Scholte, Ben Eine (UK), Hugo Kaagman, Pipsqueak was here!!!, Kaws en Henk Schiffmacher. Sommige van deze street artists doen ook mee met Street Art buiten. Dit worden indrukwekkend murals op de Oude Brandweerkazerne, het voormalig Dolfirama gebouw en de Kippentrap.

Om een paar kunstenaars te noemen waarvan werk wordt getoond in de STREET ART expositie:

“Blek le Rat”, het pseudoniem van de kunstenaar Xavier Prou. Een van de eerste graffiti-artiesten in Parijs en kreeg bekendheid als de ‘Vader van de stencil-graffiti’. Veel werk van Blek le Rat is vooral bedoeld om een sociaal bewustzijn bij te brengen. Door zijn motivaties en bovendien door zijn vernieuwende stencilmethode is Blek le Rat een inspiratiebron geweest voor veel graffiti-artiesten. Prou begon als graffiti-artiest in oktober 1981. Met Gérard Dumas, een vriend, schilderde hij een reproductie van een Amerikaanse graffiti, maar het resultaat was een flop. Daarom besloten Prou en Dumas stencils te gebruiken. Onder de naam ‘Blek’, afgeleid van het Italiaanse stripfiguur ‘Il grande Blek’ (in het Frans ‘Blek le Roc’), begonnen ze de straten van het 14e en 18e arrondissement te versieren met ratten, bananen, rennende mannen en andere stencils. Op nieuwjaar werden Prou en Dumas betrapt toen ze ratten, tanks en dergelijke op het Centre Georges Pompidou stencilden. Op de vraag van de nachtbewakers van het museum wat ze aan het doen waren, antwoordden ze: “de l’art”.

Rob Scholte is een beeldenmaker. Hij ordent en plaatst beelden – uit de massamedia, uit zijn eigen omvangrijke archief – in een nieuwe context, waarmee hij die beelden van een nieuwe betekenis voorziet. Vaak vindt men in zijn werken tegenstrijdigheden en tegenstellingen die in hun nieuwe context ‘overwonnen’ worden. De minutieus geschilderde werken van zijn hand worden doorgaans geproduceerd door assistenten en door hem zelf gesigneerd. Daarmee volgt hij een 17e-eeuwse methode van werken. Zijn werkwijze is illustratief voor het postmodernisme en legt de nadruk op de permanente toestroom van beelden die ons omringen, vormen en kneden. Thematisch zijn steeds de media, hij haalt er inspiratie uit, geeft kritiek op de manipulatie ervan en trad zelf ook op als ‘mediapersoonlijkheid’. In de tentoonstelling doeken van Rob Scholte die hij heeft gemaakt ten tijde van het Nagasaki project in Japan. Straat reclame borden met een twist.

Hugo Kaagman studeerde van 1973 tot 1976 sociale geografie aan de Universiteit van Amsterdam. Aan het eind van de jaren zeventig maakte hij deel uit van een creatieve groep binnen de Amsterdamse punk- en kraakbeweging. Op de muren van het Rijksmuseum spoot hij destijds met verf zijn eigen versie van het Melkmeisje van Vermeer. In 1983 kreeg hij van de gemeente Amsterdam zijn eerste officiële opdracht: het maken van een graffitikunstwerk op een wand bij de voorlopige Waterloopleinmarkt. Kaagman schilderde een 65 meter lange wand op Schiphol. Hierna volgden talloze andere grote opdrachten, zoals het maken van een muurschildering voor het nieuwe Nederlandse consulaat in Sint-Petersburg (in 1998).  

Kaagmans werk is een mengeling van het westerse, het niet-westerse, het burgerlijke, het ambachtelijke en het moderne, avant-gardistische, spottend en kritisch en tegelijkertijd met respect voor het artistieke aspect van het ambachtelijke werk.

Curatoren: Theo Dorresteijn en Steven Soeters

Kijk op Street Art Zandvoort voor de route langs de muren en de achtergronden van de kunstenaars.